Hamilelik Günlüğüm: 24. HAFTA

Bu hafta ilk defa bebeğime bir şey mi oldu korkusunu yaşadım. O öyle bir korku ki, şimdiye kadar yaşadığım korkuların hiç birine benzemiyordu. Allahım bir daha yaşatmasın.

 1 gün boyunca hareketlerini hissetmedim. Ve en sonunda akşam eşime durumu anlattım biraz sakin görünmeye çalışarak. Çünkü kötüyü düşünmek bile istemiyordum. Canım kocam hemen koşa koşa mutfağa gidip bana süt ve çikolata getirdi. Yedim, içtim ama hala tık yok. Dedim bide ılık bir duş alayım. Sonra yattım yeniden, yok hayır hissedemiyorum hala.... O an var ya o an bir anne adayının kendini en çaresiz hissettiği anlardan biri. Yapabileceğiniz her şeyi yapıyorsunuz ama bebeğinizi artık hissedemiyorsunuz! Aklımdan neler neler geçti bir bilseniz. Yarın da hissedemezsem eğer doktora gideriz diyerek yattık. Niye o an gitmedik hiç bilmiyorum:S Eşim uyudu ama ya ben? Aklımdan çıkaramadım olabilecek kötü ihtimalleri. Gecenin sessizliğinde beynimi kemirdi resmen. Uyuyamadım. İnternetten durumumla ilgili bir araştırma yaptım. Karşıma çıkan yazılar pek de iç açıcı değildi tahmin edersiniz ki...

Kızımla konuştum, sağa sola döndüm, karnımı bastırdım ve ufak bir pıt! Nasıl bir sevinç bu!!! Dayanamadım ağlamaya başladım ve öyle uyuya kalmışım. Sabah yine kızımın tekmeleri ile uyandım ki en güzel uyanış biçimi bu. Yani anlayacağınız korkutucu bir hafta oldu benim için. Şimdi çok şükür her gün tekmelemeye devam ediyor minik kızım. Ve her tekme atışını hissettiğimde yaşadığım mutluluğu tarif etmem imkansız. Allah sağlıkla bebeklerimizi kucağımızı almayı nasip etsin inşallah.

Bunun dışında havalar kötü ya, evdeyim genelde. Çalıştığım için sürekli, evin keyfini hiç yaşayamamıştım evlendiğimden beri. Dolu dolu onu yaşıyorum bu aralar. Ev hanımlığını sevdim galiba. Gerçi daha 10 gün falan oldu. Umarım sıkılmam:)